Κύριε! Τώρα που γράφω
Τις τελευταίες σελίδες του βιβλίου μου
Ας είναι τα γράμματα όμορφα, συμμετρικά, καθάρια
Να τα διαβάζω εύκολα
Και οι λέξεις χωρίς σβήσιμο και λάθη
Για να γραφούν και στη ψυχή αυτούσιες
με την μελάνη που ποτέ δεν ξεθωριάζει
Το νόημα τους ζωντανό, αληθινό
απλό και διάφανο,
να ακούγεται σαν μουσική όταν διαβάζεται
να φαίνεται σαν ουρανός όταν το βλέπεις,
σαν το θυμίαμα που απλώνεται ψηλά
και φέρνει στην ψυχή την ευωδιά
της προσευχής και την γαλήνη.
Και η τελευταία λέξη «Ευχαριστώ»,
με κεφαλαία γράμματα γραμμένη
στον ωκεανό του ελέους Σου
μέσα στο φως, το ανέσπερο
της δόξης Σου.
Στη μελωδία της σιωπής…
Στην άπειρη Αγάπη…

Σταύρος Ι. Μπαλογιάννης
Από την συλλογή “Μνησθήσομαι του Ονόματος Σου” Θεσσαλονίκη 2020